Marius Koolman wordt door zijn zoon naar zorgcentrum Voorstaete gebracht omdat hij lichte vormen van dementie begint te vertonen. Daar voelt hij zich heel kinderlijk en betuttelend behandeld. Hij krijgt standjes als 'ie schreeuwt, moet op gezette tijden naar bed en kan niet zomaar gaan wandelen of gaan vissen. Als hij de regels overtreedt, volgt huisarrest. Ook andere bewoners zijn ontevreden, omdat niet tegemoet wordt gekomen aan hun wensen zoals lekker en meer eten en de mogelijkheid om te zwemmen. Koolman hitst hen op en ze bezetten een verdieping van het zorgcentrum. Ze eisen dat hun wensen ingewilligd worden.